مرگ حق است و از این حقیقت گریزی برای هیچ کس نیست . کل نفس ذایقا الموت !هر موجودی روزی طعم مرگ را خواهد چشید. ما همه نسبت به این موضوع اگاه هستیم .ولی همیشه سعی می کنیم خود را بفریبیم و بگوییم من ازلی هستم ! من می مانم .اما دریغ ! دیروز در وبگردی هایم با سایت اهدا عضو ان لاین آشنا شدم. از مدت ها پیش راجع به این موضوع فکر می کردم. اما همیشه دلم می خواسته وقتی که می میرم همه ی جسمم با من همراه باشد.وبتوانم این قلب را همیشه در سینه تنگ خود نگاه دارم. اما گاهی عقل و دل با هم بر سر جنگ می آیند.عقل می گوید تو می توانی کس یا کسانی را در این دنیا بیشتر نگهداری یا بتوانی قلب مادری بشوی که دختر کوچکی دارد.

اینکه قسمتی از وجود من بتواند کسی رو زنده نگاه داره برایم مانند یک راز زیباست ! با خودم فکر می کنم شاید با اینکار قسمتی از من بتواند دوباره زندگی کند ! حس غریبی است . نمی توانم با خودم کنار بیایم .مرگ هر لحظه ممکن است سراغ من یا تو بیاید !دوست دارم وقتی می میرم قلبم در کنارم باشد .اما خدایا شاید این قلب بتواند کسی را زنده نگاه دارد !! نمیدانم واقعا نمی توانم با خودم کنار بیایم.راستی اگر قلب من را به کسی دادند آیا او هم مثل من خوب عاشق خواهد شد یا نه؟شما بگویید؟ دوست دارید با مرگتان شخص دیگری زنده بشود یا مثل من دوست دارید با همه ی اجزا دفن بشوید . میدانم لحنم قشنگ نیست. اما باور کنید خود مرگ هم اصلا قشنگ نیست ! تا حالا به این فکر کرده اید که کی نوبت من میشود؟

اهدای عضو اری یا نه؟

by: mohsen in 7/30/2006 12:38:00 AM | link
Sunday, July 30, 2006